Verbinding met de plek

Doordat Clafis de verbouwing in eigen hand had hoefde Albert het belang van het terugbrengen of behouden van waardevolle objecten niet uit te leggen. Ze hebben kosten nog moeite gespaard. Zo zijn bijvoorbeeld de stalen gevelkozijnen hergebruikt als afscheiding tussen kantoren, als overlegruimte en als entree. In het restaurant van het pand is een kunstwerk van Cor Reisma in de oude luister hersteld. Het kunstwerk uit 1950 was onder een dikke laag stuc verstopt en is jaren vergeten geweest. Het vertegenwoordigt een stuk historie van de school. Clafis heeft het tevoorschijn gehaald en nu kunnen bezoekers van het gebouw het weer bewonderen.

In een pand als dit, met hoge plafonds en harde materialen, is goede akoestiek een aandachtspunt. Je hebt snel last van galm. Albert zegt hierover: “Toen we begonnen zaten overal systeemplafonds in. Die hebben we eruit gehaald om de oude elementen weer zichtbaar te maken. De akoestiek hebben we verbeterd door afbeeldingen op canvas neer te hangen, met daarachter minerale wol. Dit dempt geluid en ziet er direct aangekleed uit”.

Het verbouwen van monumentale gebouwen vergt veel doorzettingsvermogen en respect voor de historie. Er mag veel niet, maar er mag ook veel wel. Door creatief te zijn en te werken met wat er was hebben we van de oude ambachtsschool een vernieuwde plek gemaakt waar mensen zich mee kunnen verbinden. Op de benedenverdieping zit een restaurant. Je kunt dus even gaan kijken.